Οι Entelvais σχηματίστηκαν στην Θεσσαλονίκη το 1970, με ιδρυτικά μέλη τους Λάκη Ιωαννίδη (μπάσο), Κώστα Τζότζο (κιθάρα), Δημήτρη Αλτατζίδη (πλήκτρα, vocals), Γιώργο Κάκαβο (ντραμς).
Με αυτή την σύνθεση το γκρουπ θα αρχίσει πρόβες σε δωμάτια και φιλικά σπίτια, μέχρι που στις αρχές του 1971 θα προστεθεί ως δεύτερη κιθάρα ο έμπειρος κιθαρίστας Σούλης Χατζηγιαννάκης (Σκίουροι, Σταυρός) ο οποίος στις αρχές του 1972 θα αποχωρήσει λόγω στράτευσης. Στην θέση του θα έρθει ως αντικαταστάτης ο Νίκος Λαζαρούλας (κιθάρα, τραγούδι) οπότε και το σχήμα θα οριστικοποιήσει την σύνθεσή του. Οι πρόβες του συγκροτήματος γίνοντας σε ένα οίκημα κοντά στο Γυμνάσιο Θηλέων με αποτέλεσμα στα διαλλείματα και κατά το σχόλασμα, να μαζεύεται πλήθος νεανίδων στα παράθυρα του ημιυπόγειου χώρου ώστε να μπορούν να ακούν ανενόχλητες ενώ οι πιο τολμηρές από αυτές κατέβαιναν στον χώρο της πρόβας ώστε να τους δουν από κοντά.
Σε μια τέτοια ακρόαση παρίσταται η αδερφή της Βασιλικής Βιρουράκη, την οποία και προτείνει στην μπάντα για την θέση της τραγουδίστριας του γκρουπ. Παρά το ασφυχτικό οικογενειακό περιβάλλον, η Βασιλική και η αδερφή της θα μπορέσουν να ξεγλιστρήσουν και να βρεθούν στην επόμενη πρόβα των Entelvais, όπου και θα περάσει audition για την θέση της τραγουδίστριας. Ερωτώμενη για τα τραγούδια που θα ήθελε να ερμηνεύσει, έδωσε σαφή κατεύθυνση προς τα δημοτικά, ερμηνεύοντας με απίστευτη δεξιοτεχνία 5 εξ αυτών και με την μπάντα να την συνοδεύει. Στην εύλογη απορία των μελών της μπάντας αν γνωρίζει μοντέρνο ρεπερτόριο, ερμήνευσε με τη ίδια ευκολία και σε υψηλό επίπεδο το Apres Toi της Βίκυς Λέανδρος και ένα τραγούδι του Πασχάλη, οπότε με την θετική παρέμβαση του Λάκη Ιωαννίδη, δόθηκε οριστικά το πράσινο φως για να λάβει την θέση της τραγουδίστριας και άρθηκαν οριστικά οι επιφυλάξεις των υπολοίπων μελών της μπάντας. Δίχως παρωπίδες και αξιολογώντας στο έπακρο τις φωνητικές ικανότητες της Βιρουράκη, η μπάντα αποφασίζει και συνδιαμορφώνει το ρεπερτόριό της ώστε να αποτελείται κατά το ήμισυ από διασκευές σε ξένο μοντέρνο ρεπερτόριο και το υπόλοιπο από εξηλεκτρισμένες διασκευές δημοτικών τραγουδιών, πρωτοπορώντας στην ελληνική μουσική σκηνή της εποχής.
Μετά από εντατικές πρόβες 2 περίπου εβδομάδων, παρά τον πάντα ασφυχτικό γονεϊκό έλεγχο και απαγόρευση εξόδου της Βασιλικής Βιρουράκη, η μπάντα δομεί έναν μοναδικό όσο και αξιόπιστο προσωπικό ηχόχρωμα, οπότε και θα ηχογραφήσουν πρόχειρα μια πρόβα τους σε πομπινόφωνο ώστε να έχουν εύκαιρο το υλικό τους για δειγματισμό. Η ευκαιρία δεν θα αργήσει να έρθει αφού μέσω ενός οικογενειακού φίλου θα γίνει εφικτό να φτάσει η πομπίνα στον γνωστό κομφερασιέ Ίωνα Τυρταίο, ο οποίος μετά την ακρόασή της, θα δώσει την εντολή στο γκρουπ να διαμορφώσουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για εμφάνιση σε συναυλία στην Λάρισα. Παρά τους αρχικούς δισταγμούς του για την εξηλεκτρισμένη απόδοση των παραδοσιακών τραγουδιών, κατόπιν συζήτησης με τον Λάκη Ιωαννίδη, αντιλήφθηκε την αγάπη και την βαθιά γνώση των μουσικών για αυτά, οπότε και στο εξής θα τους ενθαρρύνει στην ενσωμάτωση και ένταξη στο πρόγραμμα περισσότερων δημοτικών τραγουδιών.
Τον Οκτώβρη του 1972 έως και τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, η μπάντα θα αναλάβει συνεταιρικά την καλλιτεχνική διεύθυνση στην discotheque Πολυτεχνική (πρώην Τζοκόντα), ευρισκόμενη στο κέντρο (Καμάρα) της Θεσσαλονίκης. Εκεί η μπάντα θα συνδιαμορφώσει και εξελίξει το πρόγραμμά της με διασκευές σε ξένο μοντέρνο ρεπερτόριο, εξηλεκτρισμένες διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών αλλά θα εντάξει και λαϊκό μέρος, το οποίο θα εκτελεί ο σολίστας μπουζουκιού Σωκράτης Μυτιληναίος αλλά και νεοκυματικό ρεπερτόριο με την επίβλεψη του Παύλου Τζίκα.
Στις αρχές του 1973 η στρατιωτική θητεία θα πέσει ως δαμόκλειος σπάθη και θα απενεργοποιηθεί το συγκρότημα, ενώ κάποια από τα μέλη του θα συνεχίσουν να προσφέρουν στην μουσική από άλλα πόστα. Αναλυτικότερα, ο Λάκης Ιωαννίδης θα ασχοληθεί με την οικογενειακή Οικοδομική επιχείρηση και την εμπορία ειδών αυτοκινήτου, ο Κώστας Τζότζος θα ασχοληθεί με τα ηλεκτρονικά και θα διαχειριστεί το κατάστημα NOVAΗπείρου, ο Δημήτρης Αλτατζίδης θα στραφεί με επιτυχία στην δημοτική μουσική και θα ξεχωρίσει ως μουσικός, ο Γιώργος Κακαβός θα εργαστεί ως Ωρολογοποιός/ Χρυσοχόος, ο Σούλης Χατζηγιαννάκης θα επανέλθει στους Σταυρός ενώ κατόπιν θα απασχοληθεί ως τραπεζικός υπάλληλος στην Ελβετία και θα αποβιώσει το 2020, ο Νίκος Λαζαρούλιας θα συνεχίσει να ασχολείται με την μουσική.
Τέλος, η Βασιλική Βιρουράκη, μετά το εντυπωσιακό αυτό ξεκίνημα θα σπουδάσει. Τελειώνοντας το Λύκειο σπούδασα μονωδία και πιάνο στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης επι 3 χρόνια όπου αποφοίτησε με άριστα και υποτροφία, κάνοντας Σπουδές πιάνο – ιστορία μουσικής – οργανογνωσία σολφέζ – αντίστιξη – φούγκα. Παράλληλα τραγούδησε στην μπουάτ «ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ – ΛΙΟΓΕΡΜΑ» και στην ΑΓΡΑΜΠΕΛΗ με τον Γ. Πουλόπουλο στην Θεσσαλονίκη.Τελειώνοντας τις σπουδές του έντεχνου τραγουδιού κέρδισε υποτροφία στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης ως Legera Soprano. Την ίδια εποχή έκανε συναυλίες με τον Μίκη Θεοδωράκη στην Καβάλα την Ξάνθη και την Κομοτηνή. Έπειτα από πρόσκληση του πήγε στην Αθήνα και τραγούδησε σε συναυλίες με το συγκρότημα του Θωμά Μπακαλάκου, Αριστείδη Μόσχου, Στέλιου Βαμβακάρη κ.α. Έλαβε μέρος το 1982 στους Β’ αγώνες του φεστιβάλ της Κέρκυρας Μ. Χατζηδάκη με το τραγούδι «Να φεύγεις». Συμμετείχε στην εκπομπή «Να η ευκαιρία» όπου έλαβε ‘Α βραβείο για την ερμηνεία της στο τραγούδι «ΗΤΑΝ ΚΑΜΑΡΙ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ» απο το «ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΓΑΜΟ» του Λόρκα.Το 1986 ηχογράφησε τον δίσκο «ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ» σε μουσική Σωτήρη Ρεμπάμπη και ποίηση Εγγονόπουλου- Βακαλό – Βάρναλη – Σαραντάρη. Επίσης είχε συνεργασίες σε παραστάσεις και δίσκους με Αντώνη Καλογιάννη – Μανώλη Μητσιά – Λάκη Χαλκιά – Λάκη Καρνέζη – Δημήτρη Μητροπάνο – Γιάννη Θωμόπουλο. Τα τελευταία 15 χρόνια έχει ασχοληθεί με επιτυχία και ξεχωρίσει για την ενασχόλησή της με την υαλογραφία και την ψηφιδογραφία, έχοντας δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο ενεργητικό της.
