Οι U.L.S. δημιουργήθηκαν στις αρχές του 1965 από δύο μέλη του συγκροτήματος Μersey Beats (1963-1964) , τους Γιάννη Κύρη (κιθάρα) και Γιάννη Σιτινά (κιθάρα) καθώς και τον κοινό τους φίλο Γιώργο Ζαχαρίου (ντραμς).Μέσω του τελευταίου έγινε η γνωριμία τους με τον Σταμάτη Σπανουδάκη (φαρφίσα, μπάσο, φωνητικά) ο οποίος είχε θητεύσει ήδη σε πολλά μικρότερα μουσικά σχήματα όσο και με τον Γιάννη Πετροπουλάκη (μπάσο), δημιουργώντας τους U.L.S. Νονός του γκρουπ είναι ο Σταμάτης Σπανουδάκης ο οποίος λαμβάνοντας δώρο δύο σημαιάκια με τα αρχικά ULS από τα αρχικά κάποιου αμερικάνικου κολλεγίου, τους δίνει με επιτυχία την ερμηνεία “United Lovely Sounds”.
Αρχικά και με δεδομένη την αγάπη τους για την κιθαριστική μουσική ,το ρεπερτόριό τους αποτελείται από ορχηστρικά μόνο κομμάτια, σχεδόν αποκλειστικά με σόλο κιθάρα, το οποίο δεν τους επιτρέπει να ασχοληθούν με τραγούδια που περιλαμβάνουν και φωνητικά. Έτσι αποφασίζουν ως επόμενο βήμα να περάσουν στην μουσική με φωνητικά (τραγούδια). Με την έλευση του τραγουδιστή Θοδωρή Συναδινού ως τραγουδιστή, το γκρουπ ξεφεύγει οριστικά από την ερμηνεία τραγουδιών των Ventures και των Shadows.
Είναι η περίοδος που ηχογραφούν το “Baby Frankenstein” (μουσική Σταμάτη Σπανουδάκη, στίχοι Νίκου Μαστοράκη) καθώς και το “Peace pie” των Shadows. Η μπομπίνα με τα τραγούδια έρχεται στα χέρια του Νίκου Μαστοράκη, ο οποίος εντυπωσιασμένος από τις δυνατότητες του συγκροτήματος αναλαμβάνει το μανατζάρισμά τους, αναμεταδίδει τα τραγούδια τους από τις δημοφιλείς ραδιοφωνικές εκπομπές του και συντονίζει την πρώτη τους φωτογράφηση στο Σούνιο από τον εξαιρετικό φωτογράφο των Μοντέρνων Ρυθμών κ. Τσέλιο.
Σε αυτό το διάστημα, για να καλύπτει τις συχνές απουσίες του Θοδωρή Συναδινού στο τραγούδι , έρχεται ως έκτατη και περιστασιακή λύση ο Νίκος Γιαννακόπουλος, ώστε να είναι εφικτές οι ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ, ενώ τον Μάη του 1965 ο Σάκης Πάλλης αντικαθιστά στα ντραμς τον Γιώργο Ζαχαρίου.
Τον Ιούνιο του 1965 το συγκρότημα διαλύεται προσωρινά επειδή κάποια από τα μέλη του χρειάστηκε να προσηλωθούν στις πανεπιστημιακές σπουδές τους ενώ ο Σταμάτης Σπανουδάκης αναχωρεί για την Αγγλία από την οποία επιστρέφει τον Οκτώβρη.
Τον Νοέμβρη του 1965 το γκρουπ επαναδραστηριοποιείται με μέλη τους Σταμάτη Σπανουδάκη (φωνητικά, φαρφίσα,μπάσο) , Γιάννη Κύρη (σόλο κιθάρα), Σπύρο Αμπατζόπουλο (αρχικά μπάσο και στην συνέχεια ρυθμική κιθάρα και φωνητικά) και τον ντράμερ των Mersey Beats, Freddy Werder (ντραμς).
Αυτή θα είναι και η μακροβιότερη σύνθεση των U.L.S. με την οποία θα ηχογραφήσουν στο στούντιο ΕΡΑ της οδού Σταδίου με ηχολήπτη τον Νίκο Δεσποτίδη στις 23 Δεκέμβρη τις 3 πρώτες τους συνθέσεις, τα “Can youremember”, “Invitation” και “My mind is with you”, σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη.
To συγκρότημα στην διάρκεια των επομένων μηνών θα εμφανιστεί σε πάμπολλες ζωντανές εμφανίσεις, σε μουσικά πρωινά , σε συναυλίες, σε γνωστά νυχτερινά κέντρα, σε χορούς μεγάλων ξενοδοχείων αλλά και σε αρκετά πάρτυ , θα κάνει μια σειρά νέων φωτογραφήσεων με τον φωτογράφο Τσέλιο πάντα και το κεντρικό του συνθετικό δίδυμο (Σπανουδάκης-Κύρης) θα γράψει και την μουσική για το διαφημιστικό σποτ της γνωστής μάρκας μαγιώ «Δελφίνι», με την παρότρυνση του Νίκου Μαστοράκη.
Την άνοιξη του 1966 θα τους δοθεί η μεγάλη ευκαιρία αφού είχε έρθει στην Ελλάδα ο γάλλος μουσικός παραγωγός Michel Le Goff , ο οποίος σε συνεργασία με την ελληνίδα γυναίκα του Δήμητρα , είχαν ιδρύσει την δισκογραφική εταιρεία ΜLG-Topi, με σκοπό να αναδείξουν νέα ελληνικά σχήματα της μοντέρνας μουσικής.
Με την μεσολάβηση και παρουσία του Νίκου Μαστοράκη κλείστηκε το ραντεβού στο Κολωνάκι και δόθηκαν τα χέρια, ενώ η μπάντα το καλοκαίρι μπήκε στο μικρό στούντιο της Columbia στον Περισσό , όπου και έγραψαν τα υπόλοιπα 4 tracks. Αυτά ήταν τα “How to make a family” και το “ The chief bandit” σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη και Σπύρου Αμπατζόπουλου και το “Friend” και “My little wife” σε μουσική και στίχους Σταμάτη Σπανουδάκη.
Μέχρι και τις αρχές του 1967 το συγκρότημα συνεχίζει τις εμφανίσεις του, με το “Friend” να αναδεικνύεται ως το δημοφιλέστερο τραγούδι τους στις ζωντανές του εκτελέσεις, ενώ το γκρουπ θα αποκτήσει και καινούργιο χώρο για πρόβες οι οποίες γινόντουσαν δύο φορές την εβδομάδα, συνήθως Τετάρτη και Κυριακή, αφού μετά το γκαράζ στο σπίτι του Σταμάτη, θα διαμορφωθεί ένα δωμάτιο του σπιτιού ως μίνι στούντιο.
Η σύνθεση θα αλλάξει ακόμα μια φορά αφού στη θέση του ντράμερ Freddy Werder που αναχωρεί για την Ελβετία, θα έρθουν αρχικά και για μικρό διάστημα ο Μικαέλλο Μαρούδας και κατόπιν ξανά ο Σάκης Πάλλης (πρώην Sette Amici). Φτάνοντας το καλοκαίρι με αυτήν την σύνθεση και με την έλλειψη κάποιας σοβαρότερης προοπτικής αφού η δισκογράφηση τελικά δεν είχε ως αποτέλεσμα την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους , ο Σπύρος Αμπατζόπουλος θα αποχωρήσει για να αφοσιωθεί στις σπουδές του στην Νομική, ο Σταμάτης Σπανουδάκης θα φτιάξει μαζί με τον Αλέξη Παπαδημητρίου πρώτα τους Whites και μετά τους Artomics πριν φύγει για την Γαλλία και την Γερμανία, ενώ ο Γιάννης Κύρης θα συνεχίσει μέχρι και το 1968 να παίζει ζωντανά για δύο σεζόν στο κλαμπ Les Ami στην Ηλιούπολη με ένα εφήμερο σχήμα κρατώντας και τον τίτλο των U.L.S. , πριν προσχωρήσει στους Esquires Beat Group.
Μικρά βιογραφικά των μελών των U.L.S. :
Σπύρος Αμπατζόπουλος :
Άρχισε πιάνο στα πέντε του με καθηγητές τον κο Τουρνάϊσεν, την κα Κώνστα και την κα Σκαλκώτα. Στους ULS τον έφερε ο Γιάννης Κύρης όπου ως Lead vocalist και rhythm guitarist του συγκροτήματος από το 1965 μέχρι το 1967. Μαζί με τον Σταμάτη Σπανουδάκη συνέθεσε μερικά από τα τραγούδια των ULS. Αποσύρθηκε από τους ULS και εργάστηκε σαν οικονομικός διπλωμάτης σε διάφορες χώρες.
Σταμάτης Σπανουδάκης:
Αρχικά σπούδασε κλασική κιθάρα. Στην αρχή ασχολήθηκε με την μουσική ποπ, αλλά αργότερα συνέχισε κλασικές μουσικές σπουδές στην Ακαδημία του Βίρτσμπουργκ με καθηγητή τον Μπέρτολντ Χούμμελ, και μετά στην Αθήνα με καθηγητή τον Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη. Αργότερα ασχολήθηκε με τη βυζαντινή μουσική. Έχει κυκλοφορήσει πολλούς προσωπικούς δίσκους και έχει γράψει τραγούδια που ερμήνευσαν διάφοροι καλλιτέχνες.
Στους ULS ως bassist και vocalist.
Γιάννης Κύρης :
1963-1964 Mersey Beats
1964-1967 ULS
1967-1968 U.L.S. Γιάννης Κύρης (κιθάρα), Θόδωρος Μαργαρίτης (τύμπανα), Νίκος Ρούμπος (πλήκτρα), Κώστας Σπυρόπουλος (μπάσο, φωνή)
1968 Esquires Beat Group
1982 Syndromo
1972-1983 Φωτογράφος
1985-2013 Συνθέτης/Παραγωγός διαφημιστικής μουσικής & SoundTracks. Πάνω από 800 jingles για τηλεοπτικά spots. Προσωπικοί δίσκοι: Πέμπτο Φεγγάρι, Life Line, Basketbeat
www.kyris.gr
Freddy Werder :
Καλοκαίρι 1967 Αποφοίτηση Γερμανική Σχολή Αθηνών (Γερμανικό τμήμα)
1967-1974 Αναλυτής/προγραμματιστής εφαρμογών πληροφορικής στην Omega Watches, Bienne/Suisse
1968-1972 Drummer σε μια ερασιτεχνική ορχήστρα Jazz στην Bienne. 4 άτομα (πιάνο, σαξόφωνο, κιθάρα, μπάσο, ντράμς)
1975-1995 IT-Project Leader σε διάφορες εταιρείες IT-Consulting
1996 Ίδρυση της εταιρίας μου ACTIW SA, IT-Consulting
1996-2012 Project Leading και Consulting εταιριών με επίκεντρο την παραγωγή και πώληση ωρολογίων, μηχανών ακριβείας και τραπεζικές εφαρμογές.
Ταυτόχρονα έδινα μαθήματα πληροφορικής και έκανα μεταφράσεις κειμένων, εγχειρίδιων (user manuals), βιβλίων στο πλαίσιο της πληροφορικής (γαλικά<>γερμανικά<>αγγλικά)
Ο κύκλος ζωής και αυτής της μπάντας ήταν σύντομος οπότε ξανασυναντάμε τον Κώστα Μονογυιό στους Last Hurts οι οποίοι αποτελούνται από τον Χρήστο Καρατζά στα ντραμς, τον Νίκο Τερζάκη στην κιθάρα, έναν Τάκη στα φωνητικά και τον Κώστα Μονογυιό στην σόλο κιθάρα. Με αυτό το σχήμα δίνουν μια σειρά συναυλιών κυρίως σε σινεμά όπως το Miramare στην Καλλιθέα, τον Ορφέα στην Βουλιαγμένη, την Νανά και την Γαρδένια στην Ηλιούπολη. Η μπάντα αυτή διαλύθηκε άδοξα με τον πρόωρο θάνατο του Χρήστου Καρατζά ενώ ταυτόχρονα ο κιθαρίστας Νίκος Τερζάκης γνωρίζει τον συντοπίτη τους και σπουδαίο στιχουργό Διονύση Ρουμελιώτη στον Κώστα Μονογυιό, ο οποίος του δίνει δυο τραγούδια τα οποία ντύνει με στίχους. Αυτά είναι τα θρυλικά «Φίλε μου με τον σταυρό» και «Η ζωή σιγά πεθαίνει» τα οποία δισκογραφεί το 1974 στην εταιρεία Astron με μουσικούς τον Κώστα Νικολόπουλο στην κιθάρα, τον Κώστα Γανωσέλη στο όργανο, τον Κώστα Γκοβόστη στα ντραμς και τον Κώστα Μονογυιό στα φωνητικά και στην διεύθυνση της ορχήστρας. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 3 της Columbia στον Περισσό με ηχολήπτη τον Πέτρο Σιακαβέλα και συνολικά γράφτηκαν 14 τραγούδια από τα οποία δυστυχώς δισκογραφήθηκαν μόνο τα 2 αφού τα υπόλοιπα έμειναν οργανικά, χωρίς ηχογράφηση της φωνής γιατί τα έξοδα ήταν υπέρογκα και δεν επαρκούσαν τα χρήματα. Παράλληλα πικραμένος που η συνέντευξή του για το δισκάκι έμεινε αδημοσίευτη από την διεύθυνση του περιοδικού Ντομινό, έδωσε μια δεύτερη στο περιοδικό Ελληνικό Πεντάγραμμο.
Από το 1975 συμμετέχει σε μια νέα μπάντα, τους Τριφάσιξ, με τους οποίους έδρασε κυρίως συναυλιακά, δίνοντας ρεσιτάλ σε πολλά σινεμά την περίοδο 1975-1976. Δυστυχώς και με την μπάντα αυτή δεν κατάφερε να δισκογραφήσει ενώ το επόμενο βήμα του γίνεται με τους Καταζητούμενους, μια μπάντα με έντονα χίπικα στοιχεία, σαφώς επηρεασμένη από τα ξένα πρότυπα και με μοναδικές εμφανίσεις όσον αφορά το ντύσιμο και την παρουσία της μπάντας. Τα μέλη της ήταν ο Κώστας Μονογυιός στην κιθάρα, ο Μπάμπης Ηρακλέους στην δεύτερη κιθάρα, ένας Γιώργος στο μπάσο και στα ντραμς ο Σπύρος Σχίζας. Με αυτό το σχήμα ο Κώστας Μονογυιός συνέχισε να προσφέρει στο ροκ τραγούδι μέχρι και το 1980 οπότε πλέον θα αναγκαστεί να αναθεωρήσει τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις, θα επιστρέψει στο ωδείο κάνοντας συμπληρωματικά μαθήματα ορθοφωνίας και μετά με την βοήθεια του αείμνηστου στιχουργού Διονύση Ρουμελιώτη θα στραφεί στο λαϊκό τραγούδι στο οποίο θα κάνει μια τίμια καριέρα και στο οποίο συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας, ετοιμάζοντας παράλληλα την βιογραφία του με τίτλο «Σκόρπια και σημαντικά».