Ο Γιάννης Χαρίσης αποτελεί μιά ιδιάζουσα περίπτωση ταλαντούχου μουσικού που έφτασε πολύ κοντά στην διεθνή καταξίωση αλλά λόγω ατυχών συγκυριών δεν ευτύχησε να μεγαλουργήσει, παρόλα αυτά η πορεία του μέσα από τις διεθνείς συνεργασίες που έκανε, παραμένει μακράν από τις πιο ενδιαφέρουσες και αξιοθαύμαστες για την ελληνική πραγματικότητα.
Αναλυτικότερα ο Γιάννης Χαρίσης ξεκίνησε τον καλλιτεχνικό βίο του από τον διαγωνισμό ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη το 1967 όπου με μαέστρο τον Μίμη Πλέσσα ξεχώρισε ενώ από τον Σεπτέμβρη του 1971 ξεκινά η επαγγελματική του πορεία στην μπουάτ Αυλαία μαζί με τους Γ. Κριμιζάκη, Κ. Χωματά και Μ. Βιολάρη. Για τα επόμενα 6 χρόνια θα περιπλανηθεί στις μπουάτ Κατακόμβη, Ταβάνια, Εσπερίδες, Δρόμο, Αζούρο, Μόστρου και Βράχος ενώ μετά περνάει σε μεγαλύτερα κέντρα όπως ο Βάκχος, Διόνυσος, Παλιά Αθήνα, Κοπακαμπάνα, Ηλιοβασιλέματα, Ξημερώματα, Φαληρικό Δέλτα και Διογένης (Ρόδος), συνεργαζόμενος με ονόματα όπως οι Αλεξίου, Μοσχολιού, Κουμιώτη, Βάνου, Τ.Χρυσός, Παπακωνσταντίνου, Τσανακλίδου , Μητροπάνο, Αγγελόπουλο, Νικολάου κ.α. Από το 1972-1976 παρακολουθεί σπουδές μουσικού θεάτρου, ορθοφωνίας, υποκριτικής και κινησιολογίας με δασκάλους τους Α.Γεωργιάδη, Μ.Θεοφανίδη, Λ.Αρχοντίδη και Α.Μάτσα και ταυτόχρονα εμφανίζεται στο θέατρο Περοκέ στο έργο «Λαέ αφέντη» των Γ.Κακουλίδη, Δ.Κωνσταντάρα και Π.Τσίρου μαζί με τους Π.Φυσσούν, Χ.Καρόλου, Κ.Σκουλούδη και Ντ.Λυγίζο το οποίο θα αποτελέσει την πρώτη του δισκογραφική παρουσία το 1974. Κατόπιν συμμετέχει και στο θεατρικό «Που θα πάει, που θα βγει» των Μ.Τραϊφόρου, Κ.Λικιαρδοπούλου ενώ συνεργάζεται και με τους μαέστρους Τ.Αθηναίο, Γ.Καστρινό, Κ.Κλαββά, Μ.Αρχοντίδη, Χατζηαποστόλου και Α.Γεωργιάδη καθώς και με την κρατική ορχήστρα στην ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ.
Έχοντας πλέον αρκετή πείρα αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στις Η.Π.Α για τις οποίες και αναχωρεί τον Ιανουάριο του 1976 όπου και διαπρέπει για 3 μήνες στο κέντρο Athens North στο Σικάγο και ακολουθεί η θρυλική «Σπηλιά» στην Νέα Υόρκη μαζί με τους Χρηστάκη, Αγγελόπουλο, Μυτιληναίο, Καλαντζή και το ζεύγος Ζαγοραίου ενώ στην συνέχεια βρίσκεται στο Athens View στην Βοστόνη με δική του ορχήστρα και μπαλέτο. Επόμενος σταθμός είναι το Detroit όπου εμφανίζεται στο Bouzouki Lounge και καταλήγει στο LosAngeles όπου τραγουδάει στο κέντρο Athens. Τέλος φτάνει στο Las Vegas και εμφανίζεται στο κέντρο που βρίσκεται εντός του Sahara Casino του οποίου ο ιδιοκτήτης είναι Έλληνας. Εκεί θα γνωριστεί με τον PaulAnka, τον Frank Sinatra αλλά και τον παντοδύναμο μάνατζερ του Tom Jones ονόματι Bill Honey τον οποίο εντυπωσιάζει με την φωνή του και ξεκινάει μια συνεργασία αφού με την καθοδήγησή του σπουδάζει φωνητική, κίνηση, παρουσία και υποκριτική στα κολέγια του Illinois, Michigan και Los Angeles από το 1981-1982. Ταυτόχρονα έρχεται σε επαφή με την ελληνοαμερικανίδα συνθέτρια Elena Tsigounis η οποία γράφει τα τραγούδια και αναλαμβάνει την παραγωγή του single “ When I’m alone/ Σαν είμαι μοναχός” με τους ελληνικούς στίχους να ανήκουν στον Γιάννη Χαρίση. Η ηχογράφηση έγινε στο Hollywood με την ορχήστρα της Warner Bros Company η οποία αποτελούνταν από 116 μουσικούς και 4 τραγουδίστριες φωνητικών και διευθυντής της ήταν ο Frank Jones.
Δυστυχώς σε αυτό το σημείο η μοίρα δεν στάθηκε καλή για το μέλλον του αφού ο Bill Honey έχασε την ζωή του σε ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα ενώ είχε προηγηθεί η έκδοση του 2ου προσωπικού του δίσκου «Πικρές αλήθειες» στην Ελλάδα καθώς και μια πολιτιστική περιοδεία της αείμνηστης υπουργού εξωτερικών Μελίνας Μερκούρη στις Η.Π.Α. όπου ανέλαβε χρέη κύριου τραγουδιστή. Το 1987 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου μαζί με Μαρινέλλα, Διονυσίου, Δούκισσα, Π. Πάνου και Ντέμη Ρούσσο και υπό την επίβλεψη του Σταύρου Ξαρχάκου ετοιμάζουν ένα πρόγραμμα το οποίο όμως θα διακοπεί άδοξα και ξαφνικά αφού ο ιδιοκτήτης του κέντρου, τους αφήνει απλήρωτους ενώ το 1989 παίρνει το 1ο βραβείο ερμηνείας στον διαγωνισμό «Βασίλης Τσιτσάνης» του Υπουργείου Πολιτισμού στο θέατρο Παλλάς με το τραγούδι «Αριστέα» του Σ. Σωτηρόπουλου. Ακολουθεί η έκδοση του 3ου άλμπουμ με τίτλο «Μια καρδιά» το 1990 και μια περιοδεία με το σχήμα του Γιώργου Μητσάκη μαζί με τους Γ.Πολυκανδριώτη και Σ.Διαμαντή η οποία δυστυχώς θα διακοπεί από τον αιφνίδιο θάνατο του δασκάλου.
Μετά και από αυτό το χτύπημα αποφασίζει να φύγει για μια διεθνή περιοδεία σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ελβετία ενώ το 1994 πηγαίνει σε Σουηδία, Βέλγιο, Αίγυπτο, Τουρκία, Ν. Αφρική, Καναδά, Αμερική, Αυστραλία, Πολυνησία, Καραϊβική και Μεξικό. Το 1999 επιστρέφει τελεσίδικα στην γενέτειρά του και την επόμενη χρονιά ακολουθεί η έκδοση του 4ου προσωπικού του δίσκου με τίτλο «Λάθη καρδιάς» που έχει σαν παρακαταθήκη του τους στίχους της Σώτιας Τσώτου ενώ συνεχίζει μέχρι και σήμερα τις εμφανίσεις του σε κέντρα.
Αξιοσημείωτο: Αν και στάθηκε αρκετά άτυχος ο Γιάννης Χαρίσης μπορεί δικαίως να υπερηφανεύεται για την μοναδική του πορεία η οποία σημαδεύτηκε από τις ζωντανές εμφανίσεις του σε κάθε σημείο της υφηλίου αλλά και από την δισκογραφία του είτε επί ελληνικού εδάφους είτε στις Η.Π.Α.